“Sevmesini bilmiyorsan sakın bakma gözlerime!” demiş Sayın Ülkü Aker. “Mutlu olmak istiyorsan inan inan sözlerime.” demiş.
Sevmek, bugün ne yazık ki çok acı veriyor…
Hakkıdır memleketimin, isterse sever…
Ülkenin durumuna bakıyorum da; sevgisizlik mümkün değil elbette ama insanlar kendilerine öğretilenleri gerçekmiş gibi kabul ediyor ve bunu yaşatmak için sevdikleri dahil yok etmek için ellerinde ne güç varsa onu kullanmaktan geri durmuyor.
Bana göre hata, hatta bana göre susmak en büyük günah…
Günah dedim ya, dogmacılar sırada… Sövgüleri için adam arıyorlar ya…
Günah kardeşim, en büyüğü hem de… Sen inanıyorsun diye 85 milyon kahır içinde… E bu günah değil de ne?
Her neyse…
2 gün oldu, saf dünyam iktidarın asıl gücü ile paramparça oldu… Saygıda asla kusur etmeyeceğim bir gözdaş bana gözünü emanet etti… Dedim ki sen neler gördün? Dedi ki seni senden görmeyenler seni zaten görmek için çaba harcamıyor… Aksine sen zaten yoksun, sen zaten hiç bir zaman olmayacaksın! O yüzden sen zaten gözden çıkarılmışsın!
İki gündür, bunu düşünüyorum.
Gerçekten beni görmezden gelmek mi siyasetleri…
Gerçekleri bensizlik mi?
Öyleymiş!
15 Temmuz 2022’de bunu net bir şekilde gördüm!
Saraçhane’de bir avuç insana bizi kendinden görmediklerini bir kez daha bas bas bağırdılar… Ardından sosyal medya da gördüklerim ise tuzu biberi oldu…
Mahallemin amcası muhalifleri terörist ilan etti, bana dedi ki sen bir hiçsin…
Onlarca birliktelik mesajlarıma rağmen, bana ayetler sıraladı… Gözlerimde perdeler varmış… Benim haberim yokmuş, sadece onun haberi varmış…
37 yılı boşuna yaşamışım, haberim yokmuş…
Halbuki teslim olsam, ah bir teslim olsam… Kardeş olacakmışız…
Kardeş… Teslim olsam…
Sevmesini bilmiyorsan gözlerime bakma derken ne demiş Ülkü Aker Hanımefendi?
Ben bunu iki gün önce anladım…
